Permanent Residence in Human Plane

အိပ္တန္းၿပန္ငွက္တစ္အုပ္နဲ႕ မိုးၿပာေရာင္ညေနခင္းေတြထဲ
လက္ရွိစိတ္အခင္းအက်င္းကို ၿဖန္႕ခ်တင္ဆက္ဖို႕
ဒါမွမဟုတ္...
လက္ရွိစိတ္အခင္းအက်င္းကိုဖံုးကြယ္ထိမ္၀ွက္ဖို႕
၀င္ေလနဲ႕ထြက္ေလၾကား ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ဘ၀အဓိပၸါယ္ တစ္ခုခုကိုရွာေဖြဖို႕
အလင္းသြားႏႈန္းထက္ၿမန္တဲ့ စိတ္အလ်ဥ္ေတြေနာက္ မွတ္သိစိတ္ေတြအမွီလိုက္ဖို႕..
အလာဘ၊ အယသ၊ နိႏၵ၊ဒုကၡ..ဆိုတာေတြကို ခါးေစာင္းတင္စိန္ေခၚဖို႕
အထပ္ထပ္တပ္ၿငိစရာ...အဆီတ၀င္း၀င္း ဘ၀တဏွာကို လႊတ္ခ်ပစ္လိုက္ဖို႕
သဲတစ္ရွပ္ရွပ္ သံသရာလြတ္လမ္းေတြဆီ ေမွ်ာ္ေခၚေငးေမာၾကည့္လိုက္ဖို႕
ေလယာဥ္ကြင္းတၿခား ေလယာဥ္ပ်ံတၿခား ဆင္းသက္မိခဲ့သမွ်အိပ္မက္တိုင္း
သိမ္းထုတ္ေသခ်ာ..ၿပန္အဖတ္ဆည္နိုင္ေစဖို႕...
ဟိုအရင္လို...စံပယ္ေတြပြင့္ေ၀ေနတဲ့
ၿငိမ္းေအးဆိတ္သက္ရာ..၀မ္းေ၀း ေလးထဲ
တၾကိမ္တေခါက္..ငါ...ၿပန္ေရာက္နိုင္ပါဦးမလား..မသုစႏၵာေရ။
ခုေတာ့...ငါက
(မေတာ္တဆ...ဒါမွမဟုတ္..တမင္တကာ...)
ေခ်ာ္လဲလို႕ေရာထိုင္ခ်ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သံုးဆယ္စာမိုက္မဲမႈေတြနဲ႕
ေဟာဒီမႏုႆ ဒုလႅဘ မွာမွ....ဆန္စင္ရာ က်ည္ေပြ႕လိုက္ခဲ့ေပါ့။ ။ ။

ၾကည္လင္ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ စိတ္အာရံုၿဖင့္ ေအးခ်မ္းၾကေစသား။
သရ
(၉.၉.၁၀)
(စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားလာတာကို..ညညအိပ္မေပ်ာ္တတ္တာေတြကို...ေၿဖရွင္းတဲ့နည္းေတြထဲမွာ...

၀င္ေလထြက္ေလမွတ္တာထက္ေကာင္းတဲ့နည္း..ဒီကမၻာေပၚမွာ..မရွိေသးပါဘူး..ဆိုတဲ့ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က က်ေနာ့္ မသုစႏၵာ အား သတိရၿခင္းမ်ားစြာၿဖင့္...)