တာေမြေက်ာက္တန္း..အိပ္မက္လမ္း


ဗလီထိပ္ကဗြက္ပုတ္ေတြထဲ..ေရာေႏွာလြင့္စင္သြားတဲ့
အသန္႔စင္ဆံုးေခ်ြးစက္ေတြဟာ..
ခုထိအေမ့ႏို႔ဖိုး…မၿဖစ္နိုင္ခဲ့ေသးဘူးအေမရယ္။
ေၿခတဖက္လက္တဖက္ထဲနဲ႔အိမ္ၿပန္ၾကတဲ့လူေတြၾကား
သန္လ်င္တံတားရဲ႔ညေနရႈခင္းကို… .
မ္ိန္းခေလးတန္မဲ့ရပ္ၾကည့္ခဲ့ရဖူးတယ္။

အေမ့အိမ္ေပၚကဆင္းလာတုန္းကေတာ့
ဆင္ဖမ္းမယ္..က်ားဖမ္းမယ္ေပါ့
ခုေတာ့…ပဲခူးၿမစ္တဖက္ကမ္းမွာ
က်ေနာ္က….အကန္းေကာင္လိုပဲ ………..စမ္းတ၀ါး၀ါး။

ေနာက္မဆုတ္ခ်င္ဘူးအေမရယ္
ကိုယ့္ကိုတိုင္နဲ႔ကိုယ္…ၿပန္တိုက္ရတဲ့စီးခ်င္းမို႔ပါ။
ရဲရဲနီတဲ့ေသြးေတြ..ခ်ငး္ခ်င္းေတာက္ထြက္ေနပါေစ
က်ေနာ္ေနာက္မဆုတ္ခ်င္ဘူး။

က်ေနာ္အတြက္…အေမ့အတြက္
အငယ္ေကာင္ေတြအတြက္…
ၿခေသၤ့ေတြက..ဘံုပစၥည္းၿဖစ္သြားတဲ့အခါ
ငပိသိပ္ငခ်ဥ္သိပ္…တစ္ရွစ္တစ္..ဟိုင္းလပ္ေလးထဲကေန
ၿခေသၤ့ေတြေနတဲ့က်ြန္းထိပ္အထိက်ေနာ္ရဲရင့္လိုက္ပါ့မယ္။

သရ
(၂၀၀၈ စက္တင္ဘာမိုးေရစက္မ်ားေအာက္မွ)

MIGRATION

MIGRATION

ထြန္ေရးနက္နက္ထြန္ခဲ့ေပမဲ့
မိုးေခါင္တာနဲ႔ၾကံဳခဲ့ရတယ္
ကန္သင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ဆည္ခဲ့ေပမဲ့
တာက်ိဳးတာနဲ႔ၾကံဳခဲ့ရတယ္
တကိုယ္ေရတကာယအူမေတာင့္ရံုနဲ႔ေတာ့
ဘယ္သူမွ…က်ြန္ထြက္မခံပါဘူး…..။။။

သရ

(ရန္ကုန္မွာတုန္းကေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး...အဲဒီတုန္းကေတာ့...စိတ္ေတြအရမ္းေလ..စိတ္ေတြအရမ္းေလး..နဲ႕ေပါ့ေလ...။
ဘယ္မွမသြားခ်င္တာလိုလို..သြားခ်င္တာလိုလို...ၿဖစ္ေနတုန္း..
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တခုခုကိုခပ္တင္းတင္းခ်ပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ခ်ေရးလိုက္တဲ့ကဗ်ာအပိုင္းအစ..။)

စိတ္ကူးထားတဲ့ကိုင္းဖ်ားေလး

စိတ္ကူးထားတယ္ဆိုတာက..
အေတာင္ေညာင္းတဲ့တေန႕ေန႕...
မပ်ံသန္းနိုင္ေတာ့ဘူးဆ္ိုတဲ့တေန႕ေန႕....
ကိုယ္ေနခ်င္တဲ့ကမၻာဟာ...
ကိုယ္ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခ်င္တဲ့ဘ၀ဟာ...
ဘာလဲဆိုတာေလးကို....
ရွာေဖြၾကည့္လိုက္တဲ့..သေဘာမ်ိဳးပါ။