The Sea

These days are so busy that I can't do any new post on my blog.
My office documents [which love to be :)] spending nights with me.
My OTs. My language clacess. My home works.
Huuuu.
Anyway. Simply, briefly, and frankly this is my English teacher's
translation of one of my poems, which is remarked by my teacher
who often remarks saying: "This poem is Vowel's Masterpiece."
Masterpiece?
Ah ha. I don't think so.
So long as I've a chance to live, I'll always be able to compose poems
after poems. Anyway let this be my Masterpiece today.

"The Sea"

(1)

The oldest lovely property

Is said: "Weak Point."

The leaves

Didn't close the doors

For these hot airs.

(2)

Among the mirage with white tusks

Full of my eyes

While I'm thirsty

I raised up my head and drank

Though I'm not golden deer.

(3)

But now

My sunflowers can’t let themselves bloom

Whenever Van Gogh is emulated

Not any boat at all

For these pieces of repentance approaching the shore.

(4)

At the ribs of branches
Belonged to this little Kamboza

Are "Siren Sonatas"

Played by Beethoven himself

Like that, in that manner

The un-sung songs

Are livelier in life.

(5)

Going to bring the tears

Are Honey Rivers

Along the blade of my knife

Practically rowing, noticed

Life is existing

As an ocean.

May all be happy and serene.
with lots of Metta.
Vowel
(21 August 2010)

A Nice Day with Dendrobium

ခုတေလာေတာ့...“သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္”ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ကို..ေတာ္ေတာ္ေလး
စိတ္ပါ၀င္စားမိေနပါတယ္။ လူ-လူ႕စိတ္သဘာ၀ နဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္တို႕ရဲ႕
ဆက္စပ္ေပါင္းစည္းမႈေတြအေၾကာင္း တခုတ္တရေတြးေတာစဥ္းစားမိတဲ့
ရွားပါးေန႕စဲြေတြပါပဲ။
လူ႕စိတ္သဘာ၀ဟာ..ပတ္၀န္းက်င္သဘာ၀ေတြေၾကာင့္..အနည္းနဲ႕အမ်ား..
ေကာင္းတဲ့ဖက္..ဆိုးတဲ့ဖက္..ေၿပာင္းလဲၿပဳၿပင္ၿခင္းခံရတာကို..က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္
ခံစားမိတဲ့တစ္ေန႕မွာ...Orchard ဖက္က Botanic Garden ဆီ ကင္မရာတစ္လံုး
နဲ႕ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲထဲမွာမွ..သီးသန္႕၀င္ေၾကးနဲ႕ထပ္၀င္ရတဲ့..Orchid Garden
ထဲေရာက္ၿဖစ္ခဲ့တယ္။
သစ္ခြဟာ..က်ေနာ့္ငယ္ဘ၀ထဲကတည္းက..က်ေနာ့္ဘ၀ထဲကို
အေစာဆံုး၀င္လာတဲ့ဂႏၱ၀င္အေၿမာက္ဆံုးပန္း ၿဖစ္တယ္။
က်ေနာ္သစ္ခြကိုခ်စ္တယ္...။ဒါဟာ..ေဖေဖ့ဆီက..ရခဲ့တဲ့ အေမြလဲၿဖစ္တယ္။
ကိုယ္ပိုင္သစ္ခြဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခု..က်ေနာ့္ဘ၀ထဲမွာ..အတည္တက်ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
ေအးၿမတဲ့ရာသီဥတုရွိတဲ့ က်ေနာ့္ေက်းလက္ကၿမိဳ႕ေလးမွာ...က်ေနာ့္သစ္ခြေတြကို
က်ေနာ္ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ႏွစ္မွာ..အပီးအပိုင္စြန္႕ပစ္ခဲြခြာခဲ့ရတယ္...။
အဲဒီကတည္းက..က်ေနာ္..သစ္ခြေတြနဲ႕ေ၀းခဲ့တာ...။
ဒါေပမဲ့..ဘယ္ေနရာဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္...သစ္ခြလွလွေတြေတြ႕တိုင္း
ဓာတ္ပံုရိုက္ယူခ်င္တာ...ေငးေငးေမာေမာထိုင္ၾကည့္ေနခ်င္တာေတြကေတာ့
သစ္ခြနဲ႕ပတ္သက္တဲ့..က်ေနာ့္အစဲြအလမ္းေတြပဲၿဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္..သစ္ခြပန္းေတြကို...ခ်စ္တယ္။
ဒါသိပ္ကိုေသခ်ာပါတယ္။
ဒီပို႕စ္ေလးကေတာ့...သူမ်ားတကာေတြလို..“သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္
ထိန္းသိမ္းေရး”နဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့..ပို႕စ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္တခု၀န္ခံခ်င္တာက..က်ေနာ္ဟာ..သစ္ခြေတြကိုခ်စ္တာကလဲြပီး..
သစ္ခြအေၾကာင္းနကန္းတစ္လံုးမွ..နားမလည္ေသးတဲ့...နားလည္ဖို႕ၾကိဳးစား
အားထုတ္ဆဲေလ့လာသူတစ္ဥိးအဆင့္ ၿဖစ္လို႕..ဒီပို႕စ္မွာ...ပန္းေတြကို..ပန္းေတြ
သက္သက္ပဲတင္ၿပလိုက္နိုင္ပါတယ္။
ၿဖစ္သင့္တာနဲ႕..ၿဖစ္ခ်င္တာကေတာ့...သစ္ခြတစ္မ်ိဳးၿခင္းစီအေၾကာင္းကို
အေသးစိတ္ေလ့လာၿပီး...စာဖတ္သူေတြအတြက္..ဗဟုသုတေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕
တင္ၿပလိုက္တာမ်ိဳး...။
တကယ့္တကယ္မွာေတာ့..က်ေနာ္က...“ခ်စ္သူလား..စကားတပြင့္ပြင့္
ခဲ့တယ္” ဆိုတဲ့ ဂ်ဴးလို..စကားပန္းေတြအေၾကာင္း ရုကၡေဗဒပညာရွင္တစ္ေယာက္
လို ေလ့လာတင္ၿပခ်က္ေတြကို..အားက်ဆဲ အဆင့္မွာပဲရွိေသးတဲ့...
Dendrobium ခ်စ္သူတစ္ေယာက္သက္သက္ပါ။
တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့...စိတ္ကူးထားတဲ့ကိုင္းဖ်ားေပၚမွာ
သစ္ခြမ်ိဳးစိတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို...လွလွပပစီစီရီရီ စိုက္ပ်ိဳးခ်ိတ္ဆဲြၿပနိုင္လိမ့္မယ္
လို႕..ေမွ်ာ္လင့္ရင္းေပါ့ေလ။
က်ေနာ္ေက်ာင္းတုန္းကေရာက္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ နန္းေရွ႕က သစ္ခြၿခံေတြ...
က်ေနာ္တို႕ေဒသ..အင္းေလးကန္ထဲက သစ္ခြၿခံတစ္ၿခံ...
အဲဒီက..သစ္ခြေတြကို...ဒီကသစ္ခြေတြၾကည့္ရင္း.အမွတ္ရရင္း..
သစ္ခြပန္းေတြနဲ႕ ေနရတဲ့ တစ္ေန႕တာဟာ..ဘ၀မွာ..ၾကည္နႈးခ်မ္းေၿမ့စရာ
တစ္ခုခုကိုထပ္ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့..ေန႕သစ္တစ္ခုပါပဲ။



ဒါကေတာ့သစ္ခြ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဘာေခၚမွန္းလဲ က်ေနာ္မသိဘူး။
ခ်စ္စရာေတာ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။

သူကေတာ့...ေဖြးေဖြးဆြတ္ေနေတာ့။ပံုစံကိုက..ၿဖဴၿဖဴစင္စင္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္။

သူ႕က်ေတာ့တစ္မ်ိဳး...အ၀ါဖက္ပိုလုတယ္ေၿပာရမယ္..ကာလာမက္ခ်္သက္သက္ဆိုရင္
သူ႕ပံုစံက...သန္႕တယ္။

ဒီသစ္ခြမ်ိဳးကေတာ့..က်ေနာ္တို႕ဆီ ေပါတယ္ေၿပာရမယ္ဗ်။

သူ႕ပံုစံက သြယ္သြယ္လ်လ် ရွိတယ္။

သူ႕ပြင့္ခ်ပ္ေတြက..၀ိုင္း၀ိုင္းစက္စက္ေလးဆိုေတာ့...ပိုခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။




သူ႕ကိုၿမင္ေတာ့ ဆယ္တန္းဘိုင္အိုစာေတြသြားသတိရတယ္။Pitcher ဆိုတာထင္ပါတယ္။
အဖံုးေလးနဲ႕လိုပဲ...။ပံုစံကိုက..ဘာလာလာ ဆဲြမယ္ေဟ့။

ခရမ္းပြင့္ေသးေသးေလးေတြဗ်..။အရိုးတံေလးေတြကေပ်ာ့ေတာ့...သံေခ်ာင္းေလး
ေတြနဲ႕ေထာက္ထားတယ္...။

ဒီပံုစံမ်ိဳးေတြကေတာ့..ပဲြတက္ဖို႕..အမ်ိဳးသမီးေတြဆံထံုးမွာေနရာယူေနက်
ဒီဇိုင္းမ်ိဳးထဲက..။

သူလဲ...Pitcher ..လိုပဲ။ႏြယ္ပင္မ်ိဳး။

သူ႕ကိုေတာ့ က်ေနာ္ အေၾကြဆံုးပဲ..စဥ္႕အိုးၾကီးကိုေစာင္းပီးထဲ့ထားတယ္။
သူကပံုစံေရာ..ကာလာေရာ...သားနားတယ္...ေၿပာရမယ္။




အရြက္ကေတာ့ ငွက္ေပ်ာရြက္ေတြလိုပဲဗ်..ငွက္ေပ်ာဖူးေလးလိုပါပဲ။



အေရာင္က..စိုအိေနေတာ့..သူလဲတမ်ိဳးေလး လွတာပဲ။



သူလဲ အရိုးေပ်ာ့မ်ိဳးမို႕ သံေခ်ာင္းကူထားရတယ္...ကလစ္ကေလးေတြနဲ႕
တဲြလို႕...။ဒါလဲ တမ်ိဳးေလးလွၿပန္ေရာ။

က်ေနာ္တို႕ဆီမွာေတာ့..ဒန္းစင္းေလဒီ ဆိုလားေခၚတာပဲဗ်...။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
သစ္ခြစိုက္တဲ့အိမ္ေတြမွာ..ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။







အနီေရာင္စိုစိုအိအိ...ႏွင္းဆီေတြလိုပဲ...ရဲရဲရင့္ရင့္ရွိေနပံုက...။





ဒီပန္းေတြေတာ့အမ်ားၾကီးေတြ႕ခဲ့တယ္...။













သူ႕အပြင့္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးတာ...မမေတြပန္မယ္ဆိုရင္ေတာ့
တစ္ေခါင္းလံုးၿပည့္သြားနိုင္တယ္။









က်ေနာ္ေၿပာခဲ့သလိုပါပဲ။
အားရပါးရမရွိပါဘူးဗ်ာ။
ဓာတ္ပံုပညာ ကင္မရာ အလင္းအေမွာင္
အယူအဆ ဘာမွမပါတဲ့အတြက္...ပန္းေတြရဲ႕ နဂို အလွကိုေပၚလြင္ေအာင္..
က်ေနာ္ မရိုက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။
သစ္ခြေတြကို..ခ်စ္တဲ့စိတ္တခုထဲသက္သက္ရယ္ပါ....လို႕။

အားလံုးခ်မ္းေၿမ႕သာယာပါေစ။
ေမတၱာၿဖင့္
သရ
(၉ၾသဂုတ္၂၀၁၀)