မီးပံုးပ်ံ

“ရာသီမသိ ပန္းႏွင့္ညိွ” ဆိုသလို...ရာသီစာကဗ်ာေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ၿပန္ရွာေတြ႕တယ္။

ခက္တာက..အဲကဗ်ာေလးကိုေတြ႕တဲ့ခုခ်ိန္နဲ႕ေတာ့..ဘာရာသီမွ..မကိုက္ဘူး..ၿဖစ္ေနတယ္..။ က်ေနာ့္ထံုးစံအတိုင္းပဲ.. လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခ်လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္..ေနခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြထဲမွာ...ေတာင္ၾကီးကိုက်ေနာ္အခ်စ္ဆံုး။ ေတာင္ၾကီးက..လွလဲအလွဆံုး။ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႕...အေပ်ာ္ခဲ့ရဆံုးေနရာ..ဆိုပါေတာ့။

ေတာင္ၾကီးမွာ..အစည္ကားဆံုးပဲြလို႕ေၿပာလိုက္တာနဲ႕..“တန္ေဆာင္တိုင္” ဆိုတာကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေၿပာနိုင္ၾကပါတယ္။

တန္ေဆာင္တိုင္မွာ..မီးပံုးပ်ံလႊတ္ပဲြ...က်င္းပၾကတယ္။ ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းတယ္။ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

မီးပံုးပ်ံဆိုတဲ့ေနရာမွာ..ႏွစ္မ်ိဳး ၿပိဳင္ၾကတယ္ဗ်။ တစ္မ်ိဳးက“စိန္နပန္”။ သူက..မီးပံုးပ်ံကိုယ္ထည္ၾကီးမွာ..

မီးပံုးေသးေသးေလးေတြနဲ႕..စာလံုးေဖာ္..အရုပ္ပံုေဖာ္ပီး..ဒီတိုင္းအလွ..လႊတ္တင္ၾကတယ္။ဘယ္အတိုင္း

အတာအၿမင့္ထိ..ဘယ္လိုလွလွပပ တက္သြားတယ္..ဆိုတာကိုၾကည့္ပီး..အမွတ္ေပးတယ္ေပါ့ေလ။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးက...“ညမီးက်ီ”။ သူကေတာ့..စိန္နပန္လို...ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးတက္သြားတာမဟုတ္ဘူးရယ္။

မီးပံုးပ်ံေအာက္မွာ..ယမ္းအေလးခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေခြပီးခ်ိတ္ထားတယ္...သတ္မွတ္အၿမင့္ေရာက္တာနဲ႕

ညမီးက်ီက...အသကုန္ေပါက္ကြဲလြင့္စင္ၿဖာေ၀ၿပေတာ့တာ။ က်ေနာ္တို႕စကားနဲ႕ေၿပာရရင္ေတာ့..“၀ုန္း” တယ္ေပါ့ေလ။ ၾကယ္ပံုေတြၿဖာေ၀ၿပမယ္...ေငြငါးေလးေတြ...ခရုပတ္အ၀ိုင္းေလးေတြ...အဲလို..။

ေၿပာရရင္ေတာ့ ေရလည္လန္းတယ္ေပါ့ေလ။ညမီးက်ီကလူၾကိဳက္ပိုမ်ားတယ္..သူကၾကည့္ရတာ

ပို..စိတ္လႈပ္ရွားရတယ္။ လႊတ္ကြင္းထဲထိဆင္းၾကည့္ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့...အဲဒီမီးပံုးပ်ံဘယ္လို...လွလွပပ

တက္သြားတယ္..ဘယ္လိုလွလွပပ စတင္ၿဖာေ၀ေပါက္ကြဲၿပတယ္ဆိုတာကို..အနီးကပ္ၾကည့္ခ်င္လို႕။

က်ေနာ္တို႕အုပ္စုေတြက..အၿမဲ..အဲဒီကြင္းမွာ။ အမွန္ေတာ့နည္းနည္းေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။

ေလအခန္႕မသင့္ရင္...မီးပံုးကတခုခုခ်ြတ္ေခ်ာ္သြားရင္...အၿမင့္တစ္ေနရာရာမေရာက္ခင္..ပ်က္က်တတ္ပါတယ္

သိန္းေပါင္းမ်ားစြာရင္းထားတဲ့မီးပံုးပ်ံ တစ္လံုး...ဘာမွ..လွပၿဖာေ၀ေပါက္ကဲြလြင့္စင္ၿပခြင့္မရဘဲ...

အလကားဆံုးရႈံးသြားရတဲ့အၿဖစ္ေတြကို...က်ေနာ္တို႕ေတြ..မ်က္ၿမင္ကိုယ္ေတြ႕...ခံစားသိၿမင္ခဲ့ရဖူးတယ္။

က်ေနာ္ေနတဲ့ေနရာက...မီးပံုးပ်ံပဲြက်င္းပေနတဲ့..ေတာင္ၾကီးဆိုတဲ့ေတာင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္ေၿခက ေတာင္ေၿခ

ၿမိဳ႕သစ္ေလး။ လေရာင္ေတြၿဖာေ၀ေနတတ္တဲ့..ဇလပ္ပန္းနံ႕ေတြသင္းပ်ံ႕ေနတတ္တဲ့...ေအးၿမၿမေလးညင္း

ေတြသုတ္ၿဖဴးေနတတ္တဲ့..က်ေနာ္နဲ႕..“အသက္” ဆိုတဲ့..က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕..အရမ္းမက္ေမာရတဲ့...

၀ရံတာေလးတစ္ခုရွိတဲ့..အိမ္ငယ္ေလးမွာ..က်ေနာ္ေနပါတယ္။ အိမ္ထဲကဘုရားစင္ေအာက္မွာ...စာအုပ္ေတြ

ရႈပ္ပြေနတဲ့..ပြေယာင္းေယာင္းစာအုပ္ဗီရိုတစ္လံုး...စားပဲြေပၚမွာ...စိုင္းထီးဆိုင္ေတးေပါင္းခ်ဳပ္..ထူးအိမ္သင္..

ခင္ေမာင္တိုး.“ဒီတခါစိတ္ေကာက္သြားတဲ့မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာ” ဆိုတဲ့..ပူစူး ရဲ႕..ရန္ကုန္မေရာက္ဖူးေသးတဲ့

ေခြၾကမ္းထဲကသီခ်င္းေတြ၊ နံရံေပၚမွာ..ဂစ္တာအို၂လံုး၊ အလည္လာတုန္းဆဲြေပးသြားတဲ့...သူငယ္ခ်င္း

ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီဆရာ ငသံ(သံလြင္) ရဲ႕ စာရြက္ၾကမ္းေပၚ..ကပ်စ္ကညစ္ၿဖစ္သလိုဆဲြသြားခဲ့တဲ့..သူ႕ကယ္ရီေကးခ်ား၊ စီးကရက္အစီခံတခ်ိဳ႕၊ က်ေနာ့္ေရးလက္စ ကဗ်ာ..၀တၱဳ...ေဆာင္းပါး.သီခ်င္း...ေတာင္မေရာက္ေၿမာက္မေရာက္စာရြက္....အပိုင္းအစ..ေတြပြရႈပ္..။ အဲသလိုပါ။

“မိဘဆရာပူးေပါင္္း ကေလးပညာေရးေကာင္း” ဆိုတဲ့..မ်က္မွန္အနက္တပ္လာတဲ့ေက်ာင္းသား

မိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား..က်ေနာ္တို႕အိမ္ကို...“လက္လန္” သြားၾကတာမ်ားပါတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ႏွာေခါင္း

ရႈံ႕သြားၾကပါတယ္။ ဒါကလဲ..သူတို႕အခြင့္အေရးပဲမို႕..က်ေနာ္တို႕ေတြကလဲ...ဒူးေလးနန္႕ပီး..ဂစ္တာတီးမပ်က္ခဲ့ပါဘူး။

“လာလည္တဲ့သူေတြကို..သီခ်င္းေတြ..ကဗ်ာေတြနဲ႕ဧည့္ခံတယ္” ဆိုတဲ့အိမ္မ်ိဳးထဲမွာ...က်ေနာ္နဲ႕ အသက္ေနခဲ့

တဲ့အဲဒီအိမ္ေလးပါပါတယ္။ တကယ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တာပါ။

တန္ေဆာင္တိုင္လို..ကာလကေတာ့...ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ။

အေပ်ာ္ေတြစုဆံုလို႕..ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပ်ာ္ၿဖစ္ကဲၿဖစ္ၾကတယ္ေပါ့ေလ။

ဒါေပမဲ့...အဲလို..ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့တန္ေဆာင္တိုင္မွာပဲ...ေပ်ာ္စရာမေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို

တန္ေဆာင္မုန္းလၿပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႕မွာက်ေနာ္ေရးၿဖစ္ခဲ့တာ..အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ (ဟဲဟဲ...)

ပထမအေၾကာင္းက..ဘယ္လိုမွ..ဆက္စပ္လို႕မရတဲ့ လမင္းဆီကိုမွ..ငါမီးပံုးပ်ံေတြ..လႊင့္တင္ခဲ့မိတာကိုး

လို႕..လမင္းအကၤ်ီနဲ႕စံပယ္ၿဖဴပြင့္ေလးကို..တမ္းတတဲ့စိတ္...အဲဒီသိမ္ငယ္စိတ္ကေလးကိုၿပန္ထူေထာင္တည့္

မတ္ဖို႕..ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာ့..ေရးေကာင္းတယ္ကြ..လို႕ေတြးမိတာ။ ေနာက္တစ္ခုက...ဂ်ဴးရဲ႕

“ညမီးက်ီ” ဆိုတဲ့၀တၱဳတိုေလး...အဲဒိတစ္ေလာထဲမွာဖတ္ၿဖစ္ခဲ့တာ...။ အဲဒီလိုခိုင္လံုတဲ့အခ်က္ႏွစ္ခု..

ေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုက္မိသြားတဲ့ညမွာ..အဲလို..အဲလို..ဘာညာ..ေပါ့ဗ်ာ။ေရးၿဖစ္သြားခဲ့တယ္။

ကဗ်ာစာအုပ္မွာ...ဒီကဗ်ာနဲ႕ပတ္သက္လို႕..မွတ္ခ်က္သံုးခုေတြ႕တယ္။ အဲဒီေခတ္က လူေတြေရးခဲ့တာ။

လက္မွတ္နဲ႕ ေန႕စဲြနဲ႕။ၿပန္ဖတ္ရတာ..ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ဗ်။

တစ္ေယာက္က..စာေရးဆရာပို႕စ္ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာဆရာ “နရီမင္း”..ကဗ်ာကိုမွတ္ခ်က္ေတြ..ပရပြေပးခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္က..က်ေနာ့္ေမာင္ႏွမစာရင္း၀င္ခဲ့တဲ့..တစ္ေလာကမိန္းမရသြားတဲ့..ညီေတာ္ေမာင္

ေကာင္စုတ္ေလး..။ ေနာက္တစ္ေယာက္က..က်ေနာ့္လမင္းအက်ီနဲ႕စံပယ္ၿဖဴပြင့္ေလး။

ဟားဟား...မေပ်ာ္လို႕ေရးထားတဲ့ကဗ်ာကို..ခုၿပန္ဖတ္ရေတာ့..ေပ်ာ္ေနမိပါတယ္။

ဒါပါပဲ...လူ႕ဘ၀ဆိုတာကလဲေလ...ေနာ့။

“မီးပံုးပ်ံ”

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ခ်စ္ၿခင္းတရားေတြမွာ

ဘ၀မီးပံုးပ်ံေတြ တစ္လံုးပီးတစ္လံုးလႊင့္တင္ခဲ့မိ

အခ်စ္ဆိုတာ...ေလာင္စာပဲကြယ္

လူကို လည္ပတ္ေစတယ္

လူကို ရပ္တန္႕သြားေစတယ္။

အာကာသထိမေရာက္နိုင္မွန္းသိရက္နဲ႕

မင္းကိုမွ..ေရြးခ်ယ္ခဲ့မိတာ

ကိုယ့္၀ဋ္ေၾကြးေပါ့...ၾကယ္ကေလးရယ္။

ဇာတ္လမ္းဆံုးရင္...မီးေလာင္မယ္

ေနာက္ဆံုး..ကိုယ္ၿပာက်သြားမယ္...ေပါ့။

မင္းအေပၚတြယ္တာမႈေတြကို

လွလွပပ ေပါက္ကြဲၿပဖို႕

ေသေသသပ္သပ္အဆံုးသတ္နိုင္ဖို႕

စိန္နပန္တစ္လံုးထက္..

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ..ပိုခဲ့မိပါတယ္။

သရ(၂၀၀၅ )