ငါဟာေရေသအိုင္

"Mirror"

I am silver and exact.
I've no preconceptions
whatever I see I swallow immediately.
Just as it is, unmisted by love or dislike.
I'm not cruel,only truthful.
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long.
I think it is a part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.
Now I'm a lake.
A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully
She rewards me with tears and an agitation of hands
I'm important to hear her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises towards her day after day, like a terrible fish.

(Sylvia Plath)

စိတ္ေတြေလးလံထိုင္းမိႈင္းေနတဲ့...မိုးေအးေအး..ဆန္းေဒးတစ္ရက္မွာေတာ့
ကဗ်ာေတြကို...အာသာငမ္းငမ္းရွာဖတ္ေနခဲ့မိပါတယ္။

“ကဗ်ာကလည္း
ငွက္တစ္ေကာင္လို ထပ်ံ မလိုလိုနဲ႕
ေရစိုအစုတ္ပလုတ္ ဦးထုပ္လို
ေရႏႈးေပ်ာ့ဖတ္ ပ်င္းတိပ်င္းရဲြ”...တဲ့

ဟုတ္တယ္။ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း..ခံစားမိတာက..ေဇယ်ာလင္းရဲ႕အေတြးလိုပဲ..။
ပ်င္းတိပ်င္းရြဲေတြ..မ်ားလာတယ္။
အေဟာင္းေတြထဲက ေကာင္းတာေလးေတြၿပန္ရွာဖတ္တယ္။
ပ်င္းတိပ်င္းရြဲကို မ်ား ေက်ာ္လြန္နိုင္မလားလို႕ရယ္ေပါ့။
ကိုယ့္ရင္ကိုရိုက္ခတ္သိမ့္က်န္ေစခဲ့တဲ့...ကဗ်ာ အေဟာင္းေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕
ပ်င္းတိပ်င္းရြဲ တနဂၤေႏြကို ဘယ္မွမသြားဘဲ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲကုန္ဆံုးပစ္လိုက္တယ္။
စီလ္ဗီယာ ပလပ္သ့္ ရဲ႕..အေဟာင္းေလးဆီ..ၿပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။
ဒီစိတ္ေတြကိုက..ဒီအရိပ္ေတြကေန..ေၿပးမထြက္နိုင္တာလား...။
သံသရာ ကိုၿဖတ္ခ်လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး..။
ကိုယ္တိုင္ကိုက....သံသယ ကိုမေက်ာ္လြန္နိုင္တာ။
"Mirror" ကိုထပ္တလဲလဲ ၿပန္ဖတ္တဲ့အခါတိုင္း...တစ္ေခါက္နဲ႕တစ္ေခါက္
မတူတဲ့ ရသေတြကို...သူကေပးထားတာလား...
ကိုယ္က ရလိုက္တာလား...။
ဘာမွန္းမသိေတာ့...။
စိတ္ေတြကိုက...ေရေသအိုင္ထဲက ငါးတစ္ေကာင္လို။

with Metta,
vowel
(25Jl2010)