Sunday, April 11, 2010
“မဂၤလာပါ သီဟပူရ”
“မဂၤလာပါ သီဟပူရ”
တစစ္စစ္နာက်င္ဖူးေယာင္ေနတဲ့
ၿပည္တစို႕စို႕အထုပ္ၾကီးက..ငါ့စိတ္
ပိတ္ေလွာင္ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္ခံထိထားတဲ့
ေခြးအ တစ္ေကာင္ရဲ႕ညည္းညဴသံက..ေနာက္ခံဇာတ္၀င္ေတး
ေမာင္သိန္းေဇာ္ရဲ႕အဆံုးမရွိေအာင္က်ယ္ေၿပာတဲ့အမွားထဲ
ငါ့မွာ..တရားနဲ႕ပဲ..ေၿဖ..ေၿဖေနရတယ္။
ေယာနိေသာမနသိကာရ...က
ငါ့ကို..ငါ့ကို...
ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္တယ္...
(ကဲ့ရဲ႕ဆိုးပံုမ်ား..ေၿပာပါတယ္ေလ...)
စိတ္ကေလးကိုက...လႈပ္ေနတာ...(ေသခ်ာၾကည့္)
အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေၿမာက္ေဘးဘီ၀ဲယာထက္ေအာက္
ၿမင္တာကိုၿမင္တယ္ေပါ့
ၾကားတာကိုၾကားတယ္
သိတာကိုသိတယ္...ေပါ့။
ဒါဆို..ပဲြသိမ္းၿပီ။
(ခုေတာ့....ဘာၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေလွ်ာက္ေတြးေနတာလဲ)...တဲ့။
ေၿပာရက္လိုက္တာ..ေလာကဓံတရားရယ္..။
တစ္ေန႕တစ္ေန႕..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အေလးၿပဳဖို႕ၾကိဳးစားေနရတာနဲ႕တင္
ဘာအလုပ္မွကိုမလုပ္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။
ပုထုဇဥ္တဲ့.......
ရီဇင္ေတြနဲ႕ဖာေထးထားတဲ့ ပလိုင္းေပါက္ေတြနဲ႕..ဖားေကာက္ေနသေရြ႕
ဒီခရီး...နီးသလား..မေမးေတာ့ပါဘူး။
အခ်က္အလက္ကိုအခ်ိဳသတ္ရံုနဲ႕...ကဗ်ာၿဖစ္မလာဘူး။
ေမာဟကို...အခ်ိဳသတ္ရံုနဲ႕...သံသရာတိုမသြားဘူး။
ေနထိုင္လာတဲ့ႏွစ္ေတြကိုအားေတာ့နာမိတယ္။
“ငါ...တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့....” လို႕
ေၿပာခ်လိုက္ေတာ့...အဲဒီမွာ..ေဘာင္တစ္ခုကပါသြားတယ္။
လိုအပ္ေနတာဘာလဲ...။
အလင္းတစ္ခုခုကိုရွာဖို႕ဆိုၿပီး....
အေမွာင္တစ္ခုခုထဲ၀င္ၾကည့္မလို႕လား။
သဘာ၀တရားကို....အားေတာ့နာပါတယ္ကြယ္။
ကိုယ္ဟာ...သမားရိုးက်ပတ္လမ္းကေန..ေခ်ာ္ထြက္လာတဲ့
သာမန္ၿဂိဳဟ္မႊားေလးပါ။
အေထာက္အထားတိုင္းကို..ကာလာမသုတ္နဲ႕ခ်ိန္ထိုးလို႕
ရမရ..ေသခ်ာမသိေသးတဲ့ေကာင္ပါ။
သက္ေသမရွိတဲ့အေၾကာင္းၿပခ်က္တိုင္းကို
ဖြတ္မထြက္ခင္ ေတာင္ပို႕မွန္းသိေအာင္..ၾကိဳးစားခဲ့မိသူပါ။
ကိုယ့္ဖက္ကအၿပည့္ေပးနိုင္တာဆိုလို႕...
ရိုးသားမႈေလးတစ္ခုထဲပါလာတဲ့ေကာင္ပါ။
ဒီေၿမမွာ...ၾကဲခ်လိုက္တဲ့မ်ိုဳးေစ့ေတြဘယ္ေလာက္ေအာင္ၿမင္မလဲ..
ေသခ်ာမေရရာေသးတဲ့ေကာင္ပါ။
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္
ငါလာပါတယ္
မဂၤလာပါ..သီဟပူရ။
သရ
ၿပည္တစို႕စို႕အထုပ္ၾကီးက..ငါ့စိတ္
ပိတ္ေလွာင္ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္ခံထိထားတဲ့
ေခြးအ တစ္ေကာင္ရဲ႕ညည္းညဴသံက..ေနာက္ခံဇာတ္၀င္ေတး
ေမာင္သိန္းေဇာ္ရဲ႕အဆံုးမရွိေအာင္က်ယ္ေၿပာတဲ့အမွားထဲ
ငါ့မွာ..တရားနဲ႕ပဲ..ေၿဖ..ေၿဖေနရတယ္။
ေယာနိေသာမနသိကာရ...က
ငါ့ကို..ငါ့ကို...
ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္တယ္...
(ကဲ့ရဲ႕ဆိုးပံုမ်ား..ေၿပာပါတယ္ေလ...)
စိတ္ကေလးကိုက...လႈပ္ေနတာ...(ေသခ်ာၾကည့္)
အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေၿမာက္ေဘးဘီ၀ဲယာထက္ေအာက္
ၿမင္တာကိုၿမင္တယ္ေပါ့
ၾကားတာကိုၾကားတယ္
သိတာကိုသိတယ္...ေပါ့။
ဒါဆို..ပဲြသိမ္းၿပီ။
(ခုေတာ့....ဘာၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေလွ်ာက္ေတြးေနတာလဲ)...တဲ့။
ေၿပာရက္လိုက္တာ..ေလာကဓံတရားရယ္..။
တစ္ေန႕တစ္ေန႕..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အေလးၿပဳဖို႕ၾကိဳးစားေနရတာနဲ႕တင္
ဘာအလုပ္မွကိုမလုပ္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။
ပုထုဇဥ္တဲ့.......
ရီဇင္ေတြနဲ႕ဖာေထးထားတဲ့ ပလိုင္းေပါက္ေတြနဲ႕..ဖားေကာက္ေနသေရြ႕
ဒီခရီး...နီးသလား..မေမးေတာ့ပါဘူး။
အခ်က္အလက္ကိုအခ်ိဳသတ္ရံုနဲ႕...ကဗ်ာၿဖစ္မလာဘူး။
ေမာဟကို...အခ်ိဳသတ္ရံုနဲ႕...သံသရာတိုမသြားဘူး။
ေနထိုင္လာတဲ့ႏွစ္ေတြကိုအားေတာ့နာမိတယ္။
“ငါ...တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့....” လို႕
ေၿပာခ်လိုက္ေတာ့...အဲဒီမွာ..ေဘာင္တစ္ခုကပါသြားတယ္။
လိုအပ္ေနတာဘာလဲ...။
အလင္းတစ္ခုခုကိုရွာဖို႕ဆိုၿပီး....
အေမွာင္တစ္ခုခုထဲ၀င္ၾကည့္မလို႕လား။
သဘာ၀တရားကို....အားေတာ့နာပါတယ္ကြယ္။
ကိုယ္ဟာ...သမားရိုးက်ပတ္လမ္းကေန..ေခ်ာ္ထြက္လာတဲ့
သာမန္ၿဂိဳဟ္မႊားေလးပါ။
အေထာက္အထားတိုင္းကို..ကာလာမသုတ္နဲ႕ခ်ိန္ထိုးလို႕
ရမရ..ေသခ်ာမသိေသးတဲ့ေကာင္ပါ။
သက္ေသမရွိတဲ့အေၾကာင္းၿပခ်က္တိုင္းကို
ဖြတ္မထြက္ခင္ ေတာင္ပို႕မွန္းသိေအာင္..ၾကိဳးစားခဲ့မိသူပါ။
ကိုယ့္ဖက္ကအၿပည့္ေပးနိုင္တာဆိုလို႕...
ရိုးသားမႈေလးတစ္ခုထဲပါလာတဲ့ေကာင္ပါ။
ဒီေၿမမွာ...ၾကဲခ်လိုက္တဲ့မ်ိုဳးေစ့ေတြဘယ္ေလာက္ေအာင္ၿမင္မလဲ..
ေသခ်ာမေရရာေသးတဲ့ေကာင္ပါ။
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္
ငါလာပါတယ္
မဂၤလာပါ..သီဟပူရ။
သရ
(အိမ္ကထြက္လာတာ...သံုးလၿပည့္တဲ့ေန႕..အတြက္...အမွတ္တရေလးပါ။)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
“ကိုယ္ဟာ...သမရိုးက်ပတ္လမ္းကေန..ေခ်ာ္ထြက္လာတဲ့
ReplyDeleteသာမန္ၿဂိဳလ္မႊားေလးပါ။
အေထာက္အထားတိုင္းကို..ကာလာမသုတ္နဲ႕ခ်ိန္ထိုးလို႕..
ရမရ..ေသခ်ာမသိေသးတဲ့ေကာင္ပါ။”
မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး