ဘ၀ ..ဆိုတာ..မေရရာ။

ဒီဖက္ေခတ္မွာက..လူေတြမွာ..လက္ခံယံုၾကည္ေနၾကရတဲအမွန္တရားပံုစံေတြကပဲ...မူကဲြေတြမ်ားလာ

တာလား...က်ေနာ္လက္ခံယံုၾကည္ေနရတာကိုက...မူကဲြေတြမ်ားေနတာလား...။

ယံုၾကည္တာကိုပဲမွန္ကန္ၾကေၾကး ဆိုတာေတြကလဲ..ေတာ္ေတာ္ေလးပံုပ်က္လာပီေၿပာရမွာေပါ့။

ငယ္တုန္းရြယ္တုန္းကေတာ့ေကာင္းတယ္...“ဘူးဆို..ဖရံုမသီးဘူးေဟ့” ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို....ေတာ္ေတာ္ေလး ခေရဇီၿဖစ္ခဲ့ရတာ။
အသက္ေလးနည္းနည္းရလာေတာ့..ေခတ္ကိုကလဲေၿပာင္းလာတယ္ထင္ပါတယ္...အရာရာကလဲေၿပာင္း

လဲလာတယ္...။ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္..ပို႕ေမာ္ဒန္အေတြး..ပို႕ေမာ္ဒန္ ဘာဘာညာညာေတြကလဲ...ကိုယ့္ဘ၀ထဲ...

ေခတ္စားလာတယ္ေၿပာရမလားပဲ။ 'chaos' ဆိုတာေတြမ်ားလာတယ္...။ အဖတ္တင္တာဆိုလို႕..
အဲလိုၿဖစ္တတ္တယ္တဲ့..ဆိုတာေလးကိုသိခြင့္ရခဲ့တာ...။ ဒါပါပဲ...။ ဘ၀ကို..အဲသလို..လံုေလာက္ပစ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့လဲ...သဘာ၀တရားကသင္တာလား...ေလာကဓံကိုကသင္တာလားမသိဘူး...။
ပက္ပက္စက္စက္ရင့္က်က္လြယ္ခဲ့တဲ့...သစ္ေတာ့သီးတစ္လံုးဟာ...က်ေနာ္ ၿဖစ္ခဲ့တယ္။
ကစား၀ိုင္းေတြကပဲ..ၾကမ္းတမ္းလြန္းတာလား...လူေတြကိုကပဲၾကမ္းတမ္းလြန္းတာလား...ဘ၀ကိုကပဲ

ၾကမ္းတမ္းလြန္းလာတာလား....။မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး...။

စနစ္တက်လဲြေခ်ာ္မႈဆိုတာကို..ပိုပိုနားလည္တတ္လာတယ္။တိတိက်က်စီစဥ္အကြက္ခ်ထားလဲ...
တိတိက်က်လဲြတတ္တတ္တာေလးေတြက..မ်ားမ်ားလာေတာ့..လူက..ဒါကိုသိလာတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြၿဖစ္တတ္တယ္ေနာ္..ဆိုတာထက္..ပိုပီး...ဒါမ်ိဳးေတြခ်ည္းၿဖစ္ၿဖစ္ေနမွာလား...ဆိုတာမ်ိဳးထိေတြးမိေတာ့
ဒါကိုက...အဆိုးၿမင္စိတ္ကိုတြန္းအားေပးမိတာလိုလို..ဘာလိုလိုၿဖစ္ရေတာ့တာေပါ့။
အမွန္ေတာ့..ဒါ..မေကာင္းဘူးဆိုတာသိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ...လူတိုင္းက..မေကာင္းဘူးဆိုတာေတြကို...မေကာင္းမွန္းသိတာနဲ႕..တိတိက်က်..ေရွာင္လြဲနိုင္ခဲ့
ၾကလို႕လား...။က်ေနာ့္ဘ၀ထဲကို...က်ေနာ္မၾကိဳက္တဲ့..မေတာ္တဆ..ဆိုတဲ့စကားလံုးထပ္၀င္လာတယ္...။
ေခတ္စားလာတယ္ေပါ့။...တခ်ိဳ႕မေတာ္တဆေတြက..မေတာ္တဆ နဲ႕ကို..မတူဘူး...။ပံုစံကိုက..ပ်က္ေနတာ။
မေတာ္တဆပံုကိုမေပါက္တာ..ဒါေပမဲ့...က်ေနာ္..မေတာ္တဆလို႕ပဲထင္ခဲ့တယ္။
ဒါကိုက..စနစ္တက်လဲြေခ်ာ္မႈထဲကတစ္ခုၿဖစ္လာေတာ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့...အဲလို..ေလာကအေပၚထားတဲ့..သေဘာထားေတြကပဲ..လူကို..သံသယအေဆာက္အအံုထဲမွာ
အက်ဥ္းခ်ေတာ့မွာပဲဆိုတာ..နားလည္လာခဲ့တယ္...။ မဟုတ္ဘူး...။
နားလည္တာနဲ႕တၿပိဳင္နက္ထဲ...အက်ဥ္းက်ခဲ့တာ။အဆိုးၿမင္၀ါဒီသမားလို႕...ခုေနတေယာက္ေယာက္က
လက္ညိႈးေငါက္ေငါက္ထိုးေၿပာေတာင္..ၿပံဳးၿပံဳးပဲ..ၿငိမ္ခံေနမိေတာ့မွာ...။
ဘယ္အရာက...ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူး..ေသခ်ာေ၀ဖန္ပိုင္းၿခားပီး..ခ်ၿပတာမ်ိဳးမပါတဲ့....
အသလြတ္ပညာေရးစနစ္ေတြ...ငါေၿပာသလိုလုပ္..ငါလုပ္သလိုမလုပ္နဲ႕ဆိုတာမ်ိဳးေတြေလာက္ကေတာ့...
ေခတ္မွမရွိေတာ့တာေလ...။ ခုေန...ဆရာၾကီးအဆူဆူနဲ႕..ၾကံဳခ်င္ပါတယ္။ “ခ်ာတိတ္..မင္းမွားေနဘီ...ခ်ာတိတ္” လို႕..ေ၀ဖန္ေထာက္ၿပေပးမဲ့..ခဲြၿခမ္းစိတ္ၿဖာစိစစ္တတ္တဲ့...တရား
တခုထဲ..လက္ကိုင္စဲြလာခဲ့ပါ။..“မွားေတာ့မွားေနတယ္..ဘယ္နားမွားေနမွန္းမသိဘူး”
ဆိုတာေလာက္က....အသံုးမ၀င္လွေတာ့ပါဘူး။

အလိုၾကီးလို႕..အရနည္းခဲ့တာမ်ိဳး...ဘ၀မွာ..ဘာမွမရွိခဲ့ပါဘူး။ အလိုကိုကမၾကီးခဲ့လို႕...အရကလဲ..နည္းနည္းပိစိေကြးေလးပဲ...ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့..ရလာတဲ့...လက္တဆုပ္စာ (တကယ့္လက္တဆုပ္စာ) ကိုၿဖန္႕ခ်ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
ဘာလို႕...တိုက္ခတ္သြားတဲ့ေလေၿပေလးေတြနဲ႕...ပါသြားရတာတဲ့လဲ။
ေပါ့ပါးလြန္းတာလား..ေပါ့ပ်က္လြန္းတာလား...။ဘာၿဖစ္သြားတာလဲ...။ဒါဟာ....
ဘာလဲဆိုတာ..တေယာက္ေယာက္ေၿဖပါ...။ဆရာၾကီးအဆူဆူေတြ...ဘယ္ေရာက္ေနလဲ..
ဆရာၾကီးတစ္ဆူဆူ...ေၿဖေပးပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ပါ့မယ္။

လူတိုင္းရိုးသားတာကိုၾကိဳက္ၾကတယ္တဲ့။ လူဆိုးသူခိုးေတြကေတာင္..ရိုးသားတာကိုၾကိဳက္ၾကတယ္တဲ့။
“ဟုတ္လား....တကယ္လား...။” ခနဲ႕ပီးေမးတာမဟုတ္ပါဘူး.။ေသခ်ာခ်င္လို႕ေမးၾကည့္လိုက္တာပါ။
( ဆရာၾကီးေတြေၿဖမွာေပါ့ေလ)..ဒါေပမဲ့...“ရိုးလြန္းေတာ့ႏြား ဆိုးလြန္းေတာ့က်ား” ၿဖစ္သြားခဲ့ရင္ေကာ...။
“ရိုးသားမႈက အလွပဆံုး မာယာ” ဆိုရင္ေကာ...။
ဒီေခတ္ကိုက...ေမးခြန္းတစ္ခုေမးလိုက္ရင္...အေၿဖေတြက..ပရပြ..ထြက္ထြက္လာတတ္တာမ်ိဳး...။
ၿဖစ္နိုင္ေခ်ေတြကိုက...အဲဒီလို...အစီအစဥ္မက်...ၿပန္႔က်ဲ.... မ်ားၿပား...မူကဲြ..ဘယ္ဟာ..အမွန္....အစစ္မွန္းမသိ...ဘယ္ဟာ...အတုမွန္းမသိ....
အတုေရာအစစ္ေရာ..ေရာတိေရာရာ....မေရရာ...မေသခ်ာ..ဇေ၀ဇ၀ါ....။
ေရသာမ်ားပီး..ငါးမေတြ႕ခဲ့လို႕...ခု...အိမ္ၿပန္ပါေတာ့မယ္။
ရွိရင္းစဲြအိမ္..ေနရင္းအိမ္မွာ...ပဲ..လိပ္စာအေဟာင္းနဲ႕..အရင္လိုေပေပေတေတ ဘ၀ကိုၿဖတ္သန္းမိေနဦးေတာ့မွာ...။ငါးမရလို႕..ေရခ်ိဳးပီးၿပန္မလာခဲ့တဲ့...ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့..
ဒီပဲြမွာတကယ္ၾကိဳက္မိလို႕...တိတ္တိတ္ေလး ဂုဏ္ၿပဳပဲြလုပ္ေပးမိတယ္။
(ခ်ီးယားစ္...ေအာသဘက္စ္ ...) ေပါ့။ ဒီလိုပါပဲ...ဘ၀ဆိုတာ။ ။ ။

အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့.. ခံစားတင္ၿပခ်က္မွ်သာ...
သရ
(၂၀၁၀ ဧပရယ္လ္)