"The world full with sorries"

ခုတစ္ေလာအသက္ကေလးရလာလို႕လားမသိဘူး။ေဇယ်ာကစကားေၿပာ(အဲေလ...)ဇရာက စကားေၿပာလာတယ္ထင္ပါတယ္။
အရင္လို“ဒါဆိုဒါမွ”တို႕“ဗူးဆိုရင္ဖရံုမသိီးဘူး”တို႕အဲလိုေတြသိပ္မၿဖစ္ေတာ့ဘူး။“အိမ္း..ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးေပပဲ..ေယာနိေသာမနသီကာရေပါ့” ဆိုပီး...တရားရေနတာမ်ိဳးလဲမဟုတ္ဘူး။
ၿဖစ္သမွ်အေၾကာင္းအေကာင္းခ်ည္းပဲ လို႕ ေတြးမိေနပံုေပၚပါတယ္...(ေနပံုေပၚပါတယ္..ဆိုတာက
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲေလ...သိပ္မေသခ်ာလွလို႕ပါ)။
ဒီေရာက္ေတာ့မွ...ဘ၀မွာ..သိပ္ “ဟစ္ပ္” မၿဖစ္ခဲ့တဲ့ “မေသခ်ာၿခင္း” ေတြက ဘ၀ထဲမွာအေလာသံုးဆယ္
ထြန္းကားလာတယ္။

“ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့ က်ီစားမႈေတြကလဲ နိုင္ငံေရးလွည့္ကြက္ေတြလိုပဲ..ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာ
လမ္းသလားလို႕။ဘ၀ႏွယ္....ယာဥ္ေက်ာရႈပ္လိုက္ပံု။
တစ္ခ်ိဳ႕ကတမင္တကာလႊတ္ခ်လိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကမေတာ္တဆလြတ္က်သြားတယ္။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကဲြလြယ္ရွလြယ္ ဖန္ထည္ႏွလံုးသားေတြကေတာ့...က်ိဳးလြယ္ေက်လြယ္ေနဦးမွာပါပဲ။
ဒါဟာ..ငါ့ရဲ႕ဘူမိနက္သန္ေနရာမွန္မွဟုတ္ရဲ႕လား။
“ေဆာရၤီး...ေဆာရီး..” လို႕ေၿပာတဲ့လူေတြသိပ္မ်ားတာပဲကြယ္။
မ်ားေသာအားၿဖင့္ေတာ့..ေမာဟေတြက ေမွာင္ပါတယ္။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရွင္သန္ရဦးမယ္။ ရွင္ေတာ္ဘုရားက ညီေတာ္အာနႏၵာကိုေဟာခဲ့တဲ့တရားနဲ႕
ငါဟာလဲ ရွင္သန္ရဦးမယ္။
“ဒီေနရာကိုနိုင္ေအာင္တိုက္..ဒီေနရာကိုမနိုင္ရင္ေနာက္တစ္ေနရာမွာလဲက်ဆံုးေနဦးမွာပဲ။
ဒီေနရာကိုနိုင္ရင္ ေနာက္တစ္ေနရာထပ္သြားမယ္” တဲ့။
က်ေနာ္ကေရာ..နိုင္ခဲ့ရင္...ဘယ္ေတြမ်ားထပ္သြားရဦးမွာပါလိမ့္။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေမ်ာက္အေမၾကီးကားတိုက္တဲ့ေနရာ ကိုအရမ္းသြားခ်င္ခဲ့ပါတယ္။
ဟားဗတ္ယူနီဗာစီတီဆိုတာမ်ိဳးေတြထိ(မတန္မရာဆိုခ်င္ဆို..)မွန္းဆခဲ့မိပါတယ္။အီးေကာင္းရမယ္။ အီးေကာင္းမွရမယ္ဆိုပီး..ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အီးေကာင္းေစမဲ့အစားေတြ...
(အဲေလ...ေယာင္လို႕)...အဂၤလိပ္စာ ဘာညာကိုစိတ္မပါလက္မပါ စိတ္၀င္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။
မခ်စ္ေသာလည္းေအာင့္ကာနမ္းဆိုသလိုပါပဲ။ က်ေနာ္က..ၿဖစ္သာၿဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေလ။တကယ့္တကယ္မွာက
ခက္ခဲနက္နဲတာေတြကိုမခံုမင္တတ္တဲ့...ဘ၀ကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါး နဲ႕ ၀ါးတားေဖာ္လို..ဖစ္ခ်္ေဖာ္လို လုိုက္ရင္း
ဒီလိုပဲၿဖတ္သန္းသြားလာလိုက္ခ်င္တဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တဲ့..သာမန္ၿမန္မာ
ၿပည္ဖြား အညံ့စားလူငယ္ေတြထဲကတစ္ေကာင္ပါပဲ လို႕ေၿပာလို႕ရတဲ့ေကာင္မ်ိဳးပါပဲ။
ဒီအရြယ္အထိစား၀တ္ေနေရးအတြက္ဆိုပီးလုပ္ခဲ့သမွ်အလုပ္ေတြအားလံုးကို...“လုပ္ရမဲ့တူတူေတာ့ ေကာင္းေအာင္လုပ္လိုက္ပါမယ္ေလ” ဆိုတဲ့ေစတနာလိုလို ဘာလိုလိုေလးေတြနဲ႕ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
သာမန္ပါပဲ။ သိပ္ကိုရိုးစင္းလြန္းပါတယ္။
လူေကာင္းေတြနဲ႕ေတြ႕ခဲ့တယ္။လူဆိုးေတြနဲ႕ေတြ႕ခဲ့တယ္။ မေကာင္းသလိုလိုနဲ႕မဆိုးတဲ့လူေတြ...
ေကာင္းသလိုလိုနဲ႕ဆိုးတဲ့လူေတြ..မဆိုးမေကာင္း..လူေတြ..အမ်ားၾကီးနဲ႕ေတြ႕ခဲ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားကိုအပတ္စဥ္ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရဖို႕....နယ္ကေနရန္ကုန္ကိုေရာက္လာတယ္။
တနဂၤေႏြေတြမွာ..ေၿမာက္ဖက္မုခ္မွာရွိေနတတ္တယ္။
စိပ္ပုတီးေတြ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ေသနတ္ေတြလဲ..ေတြ႕ခဲ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့..ေခတ္မီခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာနဲ႕...ေမတၱာသုတ္ရြတ္ပီး..ၿခေသၤ့ေတြေနတဲ့က်ြန္းဖက္
ထြက္လာေတာ့တာပဲ။

ဒီေရာက္ေတာ့လဲ...“ဘ၀ကေနၿခည္မၿဖာ..ငါေလတကယ္ကိုေသဘီဆရာ” လို႕..သိပ္မညည္းလိုက္ရပါဘူး။
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ပဌာန္းရြတ္ပီးလႈပ္ရွားလိုက္တာ...အလုပ္ရသြားပါတယ္။
Right man in right place ၿဖစ္ပါေစဘုရားေပါ့...။ဘုရားနားမွာ...တိုင္တည္..ပူဆာ..ဂ်ီက်..။
ခု...တေလာကမွေရာက္လာတဲ့မိတ္ေဆြေက်ာင္းဆရာကေမးတယ္။“နင္ဘယ္လိုအလုပ္ရွာတာလဲ
၂ပတ္ထဲနဲ႕ရတယ္...လုပ္ပါဦးဟ..နည္းေလးဘာေလးရွိရင္ မွ်ပါဦး” တဲ့။က်ေနာ္မေၿပာတတ္ဘူး။
ပဌာန္းေတြ ေမတၱာသုတ္ေတြရဲ႕တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္လား...
ဘုရားနားမွာ...ဂ်ီက်တာပဲမ်ားသြားလို႕လား..က်ေနာ့္ရဲ႕မီးမက်ိဳးတက်ိဳး..ေမာင္မပ်က္တပ်က္စကားေၿပာ
ေတြေၾကာင့္လား...ဘာမွန္းမသိေတာ့ရင္...စကားထဲဆဲြသြင္းခံေနရတဲ့ ကံတရား...ဆိုတာေၾကာင့္လား...
အားလံုးစု ဆံုသြားလို႕မ်ားလား...က်ေနာ္မေၿပာတတ္ဘူး။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္...အားလံုးကိုအဆင္ေၿပေစခ်င္ပါတယ္။တခ်ိဳ႕ကဒီကိုလာရတာ..ဘုရင့္ေနာင္ေၾကာင္သလို
ေၾကာင္ခဲ့ရတာပါ။ တခ်ိဳ႕တခ်ိုဳ႕ဆို..ဘုရင့္ေနာင္ထက္ေတာင္ပိုေၾကာင္ခဲ့ရပါေသးတယ္...ေဖာင္ေလာက္တင္
မကဘဲ တိုက္တန္းနစ္ေလာက္ရွိတဲ့ သေဘၤာၾကီးေတြပါ..ဖ်က္လာရတာရွိပါတယ္။
(တခ်ိ္ဳ႕..တခ်ိဳ႕...ေတြေၿပာပါတယ္..) ဘုရင့္ေနာင္ကကြာ..နို္င္ရင္လဲ...အိမ္ၿပန္ဖို႕လိုဦးမွာကိုမ်ား..
ဘယ္ႏွယ့္သက္သက္မဲ့ၿဖဳန္းတီးတယ္ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္နိုင္ရင္ပီးတာပဲဟာ...လို႕..ငယ္ငယ္က
ကေလးေတြးေတြးခဲ့ဖူးေပမဲ့....ကိုယ္တိုင္လဲ...သူ႕လိုေၾကာင္ခဲ့ရတာေတြ...
ရွိခဲ့ပါတယ္။ရွိ ..ခဲ့..ဖူး...ပါ....တယ္။ဟဲဟဲ...။

လိမ္တာဟာရွက္စရာဆိုတဲ့အုပ္စုနဲ႕..လိမ္ရတာဟာေပ်ာ္စရာ ဆိုတဲ့အုပ္စု..ခဲြခ်လိုက္ရင္..ဘယ္အုပ္စုက
ပိုအင္အားေတာင့္မလဲဆိုတာ..က်ေနာ္ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။ “အမွန္တရားက(ညကဘီယာမူးပီး) အိပ္ယာက
မထေသးမီ..မုသာ၀ါဒက ကမၻာတစ္ပတ္ပတ္ပီးပီ ” တဲ့။ဒီလို ေခတ္ပ်က္ၾကီးထဲမွာ..သူတစ္ခ်က္ကလစ္
ကိုယ္တစ္ခ်က္ကလစ္..မုသား၀ါဒ ေတြ..ထြန္းကာေဖာင္းပြေနလိုက္ပံု။“လူအခ်င္းခ်င္းလွည့္ပတ္ၿခင္း
ကင္းရွင္းၾကပါေစ” ဆိုတဲ့တရား...ဘယ္ေခတ္မွ ထြန္းကားလာမွာလဲ။ “စကၤာပူမွာ..ဘာမွမေၾကာက္ရဘူး
ဗမာအခ်င္းခ်င္းလိမ္မွာပဲေၾကာက္ရတယ္” လို႕...ဆရာၾကီး စီနီယာၾကီးမ်ား သြန္သင္တာခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ကိုယ့္ဗမာအခ်င္းခ်င္းမညွာမတာ လိမ္ၾကတယ္ဆိုတာ...“ဗမာပီပီ ..ဗမာ့ေသြးကိုၿပၾကပါ” ဆိုတဲ့စကားကို
နာခံတဲ့..“မ်ိဳးခ်စ္စိတ္” တစ္မ်ိဳးပဲၿဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

အလုံမွာေနတုန္းက အမွတ္တမဲ့သြားနာခဲ့ဖူးတဲ့ ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ ရဲ႕တရားေလးသြားသတိရပါတယ္။
“ၿခင္းက်ပ္က်ပ္ထဲမွာေနေနရတဲ့..ၾကက္ေတြခ်င္းအတူတူ..ဘာလို႕အခ်င္းခ်င္း..ခြပ္ေနၾကမလဲ” တဲ့။
အိမ္ၾကက္ခ်င္းခ်င္းအိုးမဲမက လို႕..စက္ဆီပဲသုပ္သုပ္......ခြပ္ခိုင္းတိုင္းခြပ္တာ...မခြပ္တာက..
ကိုယ့္ေမတၱာတရားနဲ႕ပဲဆိုင္တာမို႕...က်ေနာ္ဘာမွေၿပာစရာမရွိပါဘူး။
ဘယ္သူ႕ကိုမွေတာ့..မလိမ္ေစခ်င္ဘူး။ဘယ္သူမွလဲ...အလိမ္မခံရေစခ်င္ပါဘူး။
ကိုယ္ကဘယ္သူ႕ကိုမွ မလိမ္ဘဲေနလိုက္မယ္...ဆိုတာေလးကေနစပီး...အားလံုးကို
ေမတၱာ စပြားလိုက္ပါတယ္။ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္လူအခ်င္းခ်င္းလွည့္ပတ္ၿခင္းကင္ရွင္းၾကပါေစ။

ရန္ကုန္ကထြက္လာကတည္းက ေၾကာင္ဆရာဘ၀...(အဲေလ...) ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကိုထားခဲ့ပီမို႕
ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဆရာၾကီးမလုပ္ေတာ့ဘူးကြာလို႕..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဆံုးမေနထိုင္ခဲ့တာၾကာပါၿပီ။
အဲလိုေနတဲ့ၾကားကပဲ...လူကေနေပမဲ့ ပညာကမေန ဆိုသလို...အလုပ္လာရွာတဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို
“ၾကိဳးစားဗ်ာ...ဘုရားတရားေလးလဲခပ္ၿပင္းၿပင္းေလးတဲြလုပ္ေပါ့” တဲ့...သြားပြားၿဖစ္ေအာင္..ပြားလိုက္ပါေသးတယ္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ..ဘယ္ေလာက္တပည့္ၾကီးၿဖစ္ေနေန
ဆရာၾကီးဥာဥ္ဆိုတာ...ေတာ္ေတာ္နဲ႕ေပ်ာက္ခဲပါလား....လို႕ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္။
က်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က...အဲသလို....ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္...ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္.....ေကာင္။ ။ ။

ဟုတ္ၿပီ
အဆင္သင့္ၿဖစ္ရင္
ေဆာရီးေတြတေပြ႕တပိုက္နဲ႕
လက္ခုပ္သံေတြေပၚ
ငါ
ရဲရဲပဲ ေခ်ာ္က်ပစ္လိုက္တယ္။

(ဂဂၤါ)

Thank you 'Ganga'
for your words,

vowel(23.04.2010)